شبکه اطلاع رسانی روابط عمومی ایران (شارا)- بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ایران تا به امروز در کشور تمایز بسیاری در عمل بین افعال و اقدامات روابط عمومی دستگاه ها و بخش های مختلف دیده شده است به طوری که بین روابط عمومی با بخش های تبلیغاتی تفاوتی قایل نشده ایم. به این مفهوم که از روابط عمومی ها و بخش هایی که به عنوان روابط عمومی در دستگاه ها و مؤسسات مختلف فعالیت می کردند، توقع و انتظار انجام تبلیغات صرف را داشتیم. در نتیجه بخش زیادی از مشکلات از اینجا ناشی شده که از روابط عمومی برخلاف تعریفی که نخستین بار در اتحادیه راه آهن امریکا و بعد در صنعت نفت ایران بیان شد، تا بعد از پیروزی انقلاب و تا به امروز تعبیر شده است. بگونه ای که روابط عمومی ها وظیفه ی تبلیغ و نوعی برجسته سازی فعالیت های دستگاه ها و بخش های مختلفی را بر عهده داشتند. به اعتقاد بنده بخشی از مشکلاتی که روابط عمومی ها و مسائلی که برای روابط عمومی ها در سال های گذشته پیش آمد و از بالندگی آنها و رسیدن به جایگاه ارزشمندی که تلاش داشتند به آن برسند، جلوگیری کرده است، ناشی از این نوع درخواست و نگرش طبیعی بود.

امرروز نهمین جشنواره ملی انتشارات روابط عمومی ها، به نوعی خروجی و محصولی که روابط عمومی ها حداقل در قالب نشر و مکتوبات را بدست آورده اند در یک میدان مسابقه کنار هم قرار داده اند و انجمنی که عهده دار این کار بوده است، با داوری منصفانه خود در انتخاب افرادی در دستگاه ها، واحدها و بخش های مختلف، بنایی بر الگوسازی در روابط عمومی ها قرار داده است. اما نکته حایز اهمیت این است که خروجی این جشنواره در قالب کتاب، مجله و کارگاه های آموزشی چه مقدار بوده است.

امروزه با شرایط کنونی، ذات کار بخش های بسیاری از دستگاه های اجرایی در کشور و در دنیا با ماهیت فعل و عملی که از روابط عمومی انتظار می رود یکی شده است. یعنی بخش متمایزی در دستگاه ها که بخواهد یک ماموریتی را انجام دهد، کفایت نمی کند. عمل روابط عمومی باید یک فرهنگ باشد به طوری که تمام بخش های یک دستگاه اجرایی و یک موسسه که در کنار هم افعالی را انجام می دهند، به گونه ای عمل کنند که ارتباط دوسویه و رضایت مندی را برای مخاطب خود به ارمغان بیاورند و بتوانند بر اساس آن اقداماتی را که انجام می دهند، بازآفرینی کنند.

در چنین فضایی، حدود یکسال پیش گفتمانی در کشور با عنوان گفتمان اعتدال صورت گرفت که مردم به آن رای و استقبال نشان دادند. مردم ایران یکسال پیش در پای صندوق های رای با حضور حماسی که مقام معظم رهبری آن را سال حماسه اقتصادی و سیاسی نام گذاری کرده بودند، به واقع امر حماسه سیاسی را محقق کردند و نشان دادند که گفتمان مورد توجه آنها، گفتمان اعتدال است.

حال باید دید رابطه بین گفتمان اعتدال و روابط عمومی چیست؟ آیا روابط عمومی که انتظار تبیلغ و برجسته سازی یعنی بزرگ نمایی کردن و در مسیر افراط موضوعی را تا جایی کشاندن که اذهان و افکار را کاملاً تحت تاثیر قرار دادند، شدنی است؟ آیا می توان روابط عمومی که می خواهد بر مداری مشق کند که نه به افراط و نه تفریط بیافتد و وظیفه خود یعنی برقراری ارتباط دو سویه را محقق کند، بر بستر اعتدال معرفی و تبیین کرد و طرحی نو درانداخت و بر اساس آن مشق کرد؟ اگر اینگونه باشد ابعاد، مختصات و مشخصه های آن چیست؟

ما که در روابط عمومی کار می کنیم، می توانیم عمل اعتدالی را که برگرفته از بنیان فکری اعتدالی است عملیاتی کنیم و از افراط و تفریط اعمال دستگاه ها فاصله بگیریم. مشکلاتی که روابط عمومی در چند سال گذشته با آن روبرو بود، برگرفته از این دیدگاه است یعنی به نوعی نمایاندن موضوعاتی که رعایت وجه اعتدالی و انصاف در آن وجود نداشت. بنابراین روابط عمومی ها که در دوره گذشته ناگزیز بودند مطالبی را بیشتر از واقعیت آن، بازگو کنند. آنچه که در دولت تدبیر و امید به خواست مردم باید انجام شود و در پرتو این جشنواره تحقق پیدا می کند، این است که خروجی روابط عمومی ها چه در قالب آمار و ارقام و چه در معرفی اقدامات، تعاملات بین المللی، رقابت های سیاسی و آنچه که با سرنوشت مردم سرو کار دارد، به وجه اعتدال باشد. چرا که آثار سوء آن را در سال های گذشته تجربه کرده ایم. امیدوارم در سایه برگزاری این جشنواره و نشست ها بتوان آنچه را که به نفع مردم است، محقق شود.